บันทึกของเส้าหลิน #1 : Box

พื้นที่สี่เหลี่ยม แคบๆ มืดๆ ขนาดไม่ใหญ่
แต่ทำไม...ผมถึงหลงไหลมันได้ถึงเพียงนี้หนอ?
.
.
.

ก็นั้นน่ะสิ!?
.
.
.
ผมเคยมานั่งวิเคราะห์ถึงรสนิยมตัวเองดูเหมือนกันนะ
โดยส่วนตัวแล้วผมอ่ะ ชอบที่แคบๆ มืดๆ ขนาดพอดีตัว
นี้ถ้าห้องของผมสามารถขุดรูได้ ผมขุดมุดลงไปอยู่นานแล้วล่ะฮะ
จะได้ไม่ต้องไปแอบอยู่ตามซอกตู้เย็น ลิ้นชักตู้เสื้อผ้าหรือกล่องเปล่าข้างเตียง


บางทีการอยู่ในนั้นใช่ว่าผมจะเข้าไปหลับอย่างเดียวซะเมื่อไหร่
มันสงบเงียบ สบายใจอย่างบอกไม่ถูก
ผมจะได้ใช้สมาธิในการคิด วิเคราะห์ แยกแยะและวางแผนล่วงหน้าว่า...



"วันนี้เราต้องกินข้าวกี่มื้อถึงจะอิ่ม?"



ที่สำคัญธรรมชาติของผม มันบอกว่าที่ลักษณะแบบนี้แหละ ปลอดภัยดีแล้ว
(ทั้งๆที่จริงไม่ได้มีศัตรูอะไรกับเค้าเล๊ย)

แต่ผมก็ชอบอยู่แบบนี้อ่ะ ใครจะทำไมหึ๊!? 

ดั่งสุภาษิตที่กล่าวเอาไว้ว่า...
.
.
.
"คับที่ก็อยู่ได้ คับใจก็ทนอยู่" (มีของกินเก๊าอยู่ได้หมดแหละ ｡◕‿◕｡)
.
.
.

^
^
^


ปล.เพิ่งหัดเขียนบล็อกฮะ ว่างๆถ้าคิดถึงกัน ก็แวะเข้ามาหาผมในนี้บ้างนะคร๊าบบบ
ปล.2.รูปประกอบด้านบน ห้ามกดคลิ๊ก พี่ดั๊คกี้(เป็ด)ของเก๊านะฮะ หวง!!!